"සර් මම කවදා හරි ලෝයර් කෙනෙක්‌ වෙනවා. මං වගේ අසාධාරණයට ලක්‌වුණ ගැහැනුන්ට යුක්‌තිය සාධාරණය ඉෂ්ට කරල දෙන්න මගේ ජීවිතේ වුණත් කැප කරනවා."
ඒ මේ සමාජය තලා පෙලා දැමූ තවත් කාන්තාවකගේ හඬය. නැත. ඇගේ වයස අනුව කියන්නේ නම්, ඒ යෞවනියකගේ බලාපොරොත්තු සහගත හඬය. මේ කතාව සටහන් කිරීමේ පහසුව සඳහා ඇයට අපි නිසංසලා යෑයි කියමු. මේ ජරාජීර්ණ සමාජයේ කාමාශාවෙන් මත් වූ තවත් නරුමයකුගේ පාපී ආශාව නිසා ඇය අද පියෙකු නැති දරු පැටියෙකුගේ මවකව හිඳින්නීය. ඇයට වූ අසාධාරණය නිසා ඇය අද එහෙව් පිරිමි සංහතිය දෙස සැකමුසු බැලුම් හෙලන්නීය.
පිරිමියෙක්‌ මොන වැරැද්දක්‌ කළත් නාල ගෙට ගත්තම ඒ සේරම වැරදි ඉවරයි නමැති කියමන ගැමියන් අතර ප්‍රකටය. ඒ සමාජය තුළම හිඳින ගැහැනිය අතින් සිදුවන නොදැනුවත් වරදකට වුව සමාජයෙන් ඇයට ලැබෙන සමාවක්‌ නම් නැත. ඇය අතින් එවන්නක්‌ සිදු වූ මොහොතේ සිටම ඇය මුළු ජීවිත කාලය පුරා ඊට වන්දි ගෙවීමට සැරසිය යුතුය. පිරිමියකුට මෙන් කාන්තාවකට වැරදුන විට ජීවිතේ යළි හැරෙනු බැරිය. නිසංසලා අප හමුවේ ඉඳ මෙසේ දෝරෙ ගලා යැමට ඉඩ හැරියේ එය නොවේද?
